حرکت7

7_رشد وسعی

به هر کدام از ما سرمایه هایی داده شده مثل خانواده خوب،بدن سالم،ذهن و حافظه قوی و... وهزاران نعمت و سرمایه دیگر که در وصف نمی آید.بازارهایی هم وجود دارد که می توانیم سرمایه ها را در آن ها خرج کرده وتجارت می کنیم.در یک نگاه اجمالی 4 بازار وخریدار داریم:نفس،خلق ،شیطان و خدا.(1)

ادامه مطلب

گاهی اوقات برای هوی وهوس هایمان وبرای راضی شدن نفس مان خودمان را خرج می کنیم که در قبال این معامله به یک لذت زودگذر و غرور خواهیم رسید.گاهی اوقات هم عمرمان را خرج انسان ها می کنیم تا در نهایت با یک کف و سوت از ما تشکر کنند. گاهی اوقات از استعدادها وامکانات مان در راه شیطان استفاده می کنیم و کمک کار آن می شویم.

تجارت در هر یک از این بازارها خسران و ضرر است اما بازاری هم هست به نام خدا. سرمایه را خودش داده و خودش هم می خرد.منتها با این تفاوت که در ازای سرمایه های اندک سودهای فراوان می دهد. ما انسان ها اکثراً ملاک برتری را داشتن سرمایه های بیشتر می دانیم. مثلاً می گوییم فلان آدم بزرگی است چون خانواده خوبی دارد یا حافظه و هوش و علمش زیاد هست.درحالی که خدا انسان ها را بر اساس استعدادها مقایسه نمی کند،چون همه استعداد ها از روی حکمت از جانب او به انسان ها داده شده واین خلاف عدالت است که انسانی به خاطر آنچه به او داده نشده مواخذه شود. آنچه در درگاه الهی مهم است رشد سرمایه هاست.به علی ابن ابی طالب مب گویند که دنیا کم است با ارزشش کن و راه آن تجارت است که انسان باید در این تجارت دنیا وخودش را زیاد کند.این مهم است که چقدر با این سرمایه ها کارکرده ایم و چقدر سود داده اند یعنی نسبت سود به سرمایه مهم است،نه خود سرمایه.ممکن است کسی با یک میلیون پول کار کند و صد هزار تومان سود می دهد وکسی هم با هزار تومان کار کند وصد تومان سود می دهد.عمل این دو یکسان نیست،اما در حقیقت ازرش عمل آن ها یکی است چون هر دو ده درصد سود کرده اند.طبق آیات شریف قرآن کریم ((چیزی برای انسان وجود ندارد مگر سعی هایش)) در حقیقت سعی وتلاش ما است که ملاک برتری ماست نه سرمایه های ما که بعضا آنها را تلنبار کرده ایم و گندیده اند.

(1) با توجه به تفاسیر قرآن وروایات واحادیث به این بازارها رسیده ایم.