8_موانع حرکت1
8_موانع حرکت1
بحث هایی پیرامون این که چرا وچگونه حرکت را شروع کنیم وجهت وهدف مان چگونه باشد مطرح شد.بحث مهمی که می خواهم در این چند شماره مطرح کنم این است که ما خیلی اوقات احتیاج به محرک های فوق العاده ای نداریم و درحال حرکت هستیم. منتهی غل و زنجیرهایی به پایمان است که حرکتمان را کند و خودمان را خسته کرده است.اگر این ها را از پایمان باز کنیم حرکتمان شروع می شود.که به چند مورد از این موانع اشاره خواهم کرد.
تبرئه و برون فکنی: یکی از بزرگترین مشکلات ما این است که تمام ایرادات و اشکالات مان را به محیط ،وراثت و... پاس می دهیم و هیچ کدام را به گردن نمی گیریم. جملاتی نظیر :((فلان روحیه بد،روحیه خانوادگی ماست))،((جو جامعه خراب بود))،((محیط تحصیلم خوب نبود)) و... بارها شده خودمان را پشت چنین جملاتی پنهان کرده ایم. اما حقیقت آن است که انسان تاثیر پذیر از شرایط هست ولی محکوم ومحصور آنها نیست.اگر غیر از این بود باید شک می کردیم. انسان این قابلیت را دارد که با وجود تمام شرایط محیطی ووراثتی که روی او تاثیر گذارند راهی دیگر را انتخاب کند.اینکه ما همیشه خودمان را از ضعف هایمان تبرئه کنیم وبارمان را روی دوش دیگران بیندازیم،کم کم باعث می شود هیچ گاه ضعف هایمان را نشناسیم ویا اگر شناختیم هیچ برنامه ای برای رفع آن ها نریزیم.در سوره مبارکه نساء می خوانیم وقتی ملائکه از کسانی که به خودشان ستم کرده اند می پرسند کجا بودید؟ آنها در جواب می گویند ما در زمین مستضعف بودیم. در جواب به آنها می گویند مگر زمین خدا وسیع نبود پس چرا هجرت نکردید.
انتظار: دومین چیزی که باید از ما گرفته شود تا حرکتمان را شروع کنیم،انتظار ماست.انتظار به این معنا که می خواهیم دیگری شروع کند.بنا نداریم خلق کنیم.هیچ گاه نمی خواهیم جریان ساز ومحیط ساز باشیم.بنا نداریم نقطه آغاز باشیم.چون چشم نداریم و در تاریکی مانده ایم.مگر دیگران چه داشته اند که ما نداریم؟!
عده ای محیط ها را می سازند و عده ای هم در محیط ها ساخته می شوند.امام و پیشوا کسی است که جلو دار محیط خویش است.خواسته اش این است:
((و اجلعنا للمتقین اماما))1؛خدایا! ما را، حتی برای راه رفته ها،جلو دار قراربده.
1_سوره فرقان آیه74
بی بهانه: امام باقر(علیه السلام):خداوند کسی را که در میان جمع شوخی وبذله گویی کند،دوست دارد به شرط آنکه ناسزاگویی درآن نباشد.
گزیده میزان الحمکه/ح5800